A rapaza da froitería pésame quilo e medio de mazás cun sorriso profesional. Ora ben, fronte ao meu sorriso, á miña ollada, o seu tamén tórnase máis humano, máis real.
Mais o que non sabe ela e que acaba de venderme quilo e medio de esperanzas aínda sen espremer.
augasdemarzo 
que rico, exprimer esperanzas…!
plantalas, velas medrar e encherse de dozura, e cando xa estean maduras, espremelas, mordelas, devoralas! 🙂